Juggernaut Epic Saga of the Forbidden Scottish Highlands
Ann am priobadh na sùla air Gàidhealtachd na h-Alba, far a bheil ceò a’ còmhdachadh nan seann stùcan, agus uirsgeulan a’ dannsadh air na gaothan, chruinnich còmhlan de luchd-iomairt gaisgeil. Bha an cridheachan làn de mhisneachd, an spiorad a’ lasadh le teine nan neo-aithnichte. Oir thòisich iad air turas a bha ro‑chunnartach, an tòir air dràgonan agus air dòrlach de chumhachd iongantach.
Air thoiseach nam measg bha El Guapo, ridire uasal, a armachd a’ deàrrsadh fo ghrian na Gàidhealtachd. Ri a thaobh rinn caismeachd air Pookie, draoidheach air an robh mòran chliù, a chleòc a’ sèideadh le spionnadh gun stad. Còmhla riutha thàinig an maor làidir, Happy Funball, a shùilean geur a 'trileadh bratan sgàile, agus an neach-ciùil bàrd, Big Axe, a dhùisg na fuinn aige fìor anaman a' chinne-daonna.
Thòisich an rannsachadh aca ann am baile beag iriosal a bha suidhichte am measg nam beanntan còmhdaichte le fraoch. An sin, am measg ciar-fhrith-rathaidean àrsaidh agus sgeulachdan air an snìomh le teangannan taobh an teine, dh'ionnsaich iad mu na dragain a bha uair a 'riaghladh nan speuran. Bha uirsgeulan a’ bruidhinn air eud eagallach, neach-gleidhidh gleann falaichte, far an robh deoch nan linntean a dh’ fhalbh falaichte.
Gun teagamh leis na cunnartan a bha romhpa, thòisich an luchd-iomairt, an ceuman a’ freagairt ris an talamh gharbh. Tro choilltean fàsmhor agus mòintich le ceò, ghabh iad an turas, air an treòrachadh le gliocas seann mhapaichean agus solas priobadh nan reultan gu h-àrd.
Nuair a chaidh iad nas doimhne a-steach do chridhe na Gàidhealtachd, thachair iad ri deuchainnean an dà chuid dona agus draoidheil. Chuir iad aghaidh air beath- aichean borb, 's air talamh fealltach, 'S chaidh am fuasgladh a dhearbhadh anns gach cas. Ach, le misneachd mar an sgiath agus an càirdeas mar an claidheamh, bhrùth iad air adhart, gun stad leis na dùbhlain a bha romhpa.
Mu dheireadh, rainig iad an gleann sgiamhach, far an do sheid an t-adhar le cumhachd o shean, agus bha coltas gu robh an talamh air chrith fo an casan. An sin, am measg nan creagan creagach agus an duilleach emerald, chunnaic iad an dràgon, a lannan a 'gluasad mar òr leaghte ann an solas seargach an latha.
Le cridheachan a’ bualadh is buill-airm air an tarraing, thug iad aghaidh air a’ bhiast ann am blàr, an gaisgeachd a’ deàrrsadh mar lòchran an aghaidh an dorchadais a bha a’ cuairteachadh. Lìon a’ chlais-stàilinn agus ràimh na lasair an èadhar, fhad ‘s a bha an dràgon agus an neach-iomairt le chèile a’ dèanamh deuchainn air an inntinn ann an ceusadh a’ chogaidh.
Gidheadh, aig a’ cheann mu dheireadh, cha b’ e stàilinn no draoidheachd a bhuadhaich, ach spiorad neo-thruaillidh na muinntir a bha dàna bruadar. Trid seòltachd agus misneach, thug iad buaidh air an dràgon, agus dh'iarr iad a' chuibhrionn a bha 'm folach an cridhe a' ghlinne.
Nuair a thill iad gu buadhach, rinn a’ Ghàidhealtachd mac-talla le òrain an gnìomh, agus rugadh uirsgeulan a mhaireas fad linntean ri teachd. Oir ann an eachdraidhean na h-eachdraidh, chan eil ach beagan sgeulachdan cho mòr ri sgeulachdan nan luchd-iomairt a bha ag iarraidh dràgonan a shireadh agus dòrlach de dh’ iongantaich am measg rìoghachdan ceòthach seann Ghàidhealtachd na h-Alba.
